Birthday Present for Saya

ဆရာေရ June လ ၁ ရက္ေန႔ ဆရာ႔ေမြးေန႔မွာတပည္႔ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးစရာဆိုလို႔ထူးထူးျခားျခား အဖုိးတန္လက္ေဆာင္ ႀကီးမရွိပါဘူးဒီေတာ႔ တပည္႔စဥ္းစားလို႔ရသမွ် ဆရာ႔ကိုေပးခ်င္တဲ႔လက္ေဆာင္ေတြကို ဘေလာ႔ထဲကပဲ ပို႔လိုက္မယ္ေနာ္။
ဆရာ႔အတြက္ အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံတစ္ပုံရယ္ပါ။ Gmail server ေတြထဲမွာ ၂ ႏွစ္ေလာက္သိမ္းထားတဲ႔ ရွားရွားပါးပါးပုံေနာ္။






ဒီလိုနဲ႔ ဆရာ႔အေၾကာင္းကို ေၾကာ္ျငာ၀င္လိုက္ဦးမယ္။ ဆရာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ စခင္တာကဒီလုိ။ ကြ်န္ေတာ္ ၁၀တန္းစာေမးပြဲေျဖမယ္႔ႏွစ္မွာ ထုံးဘိုမွာတာ၀န္က်တဲ႔ေဖေဖ႔အလုပ္ကေနၿပီး သရာက္ေတာၿမိဳ႔ေလးကို ေဖေဖအလုပ္တာ၀န္ေၿပာင္းေရႊ႔ခံရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က ၁၀တန္းစာေမးပြဲေျဖဖို႔ ၆လေလာက္ပဲလိုေတာ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကဟုိမေယာက္ဒီမေယာက္ျဖစ္ေကာ။ အဲဒါနဲ႔ပဲေနာက္ဆုံးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ အမနဲ႔အတူတူ ၿပည္ကေဘာ္ဒါေဆာင္မွာပဲေနၿပီး ၿပည္အထက(၅)ေက်ာင္းေလးမွာပဲ ကြ်န္ေတာ္၁၀တန္းကိုေျပာင္းတက္ရတယ္။ အဲဒီတုန္းကကြ်န္ေတာ္႔အမက ျပည္နည္းပညာေကာလိပ္ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူေလ။
အဲဒီမွာကြ်န္ေတာ္႔ေမေမနဲ႔ မမက ကြ်န္ေတာ္႔ကိုစာသင္ဖို႔ ဘာသာစုံ သင္ေပးဖို႔ ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ english စာသင္ေပးဖို႔ ဆရာတစ္ေယာက္ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္အေမက ေခၚေပးတယ္။ အဲဒီဆရာႏွစ္ေယာက္စလုံးက ၿပည္နည္းပညာတကၠသိုလ္ကပဲ။ အေပၚကရုပ္ေခ်ာေခ်ာနဲ႔ ဓာတ္ပံုထဲကဆ၇ာကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို English စာသင္တာေလ။ ကြ်န္ေတာ္႔ဘေလာ႔မွာ အမွတ္တရေရးေပးတဲ႔ ေမြးေန႔ပိုင္ရွင္ေပါ႔။ အိမ္နံမည္က ဖိုးဇင္လို႔ေခၚတယ္။ေက်ာင္းနာမည္က သန္႔ဇင္မ်ိုဳးတဲ႔။ အဟိ ဆ၇ာ႔အေၾကာင္းကို ေဖာ္လက္စနဲ႔ဆက္ေဖာ္လိုက္ဦးမယ္။ အသက္ ၃၀ ႏွစ္ၿပည္႔လူပ်ိဳၾကီးတစ္ေယာက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္႔ဆရာက ၿပည္နည္းပညာတကၠသိုလ္က B.E(Civil) နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးၿပီး Nanyan Technological University မွာလည္း master ဘြဲ႕ကို Environmental Engineering ဘာသာရပ္နဲ႔ ယူထားတာပါ။ ရုပ္ေခ်ာသေဘာေကာင္းေလးပါ။ စိတ္၀င္စားရင္ zinmyo2005@gmail.com ကိုလိ္ပ္မူၿပီး ဆက္သြယ္ႏုိင္ပါတယ္။ (စတာေနာ္ ဆရာကပိုင္ရွင္ၾကီးနဲ႔ )

ငယ္ဘ၀ကခင္မင္မိေသာဆရာတစ္ေယာက္

ဆရာေရငယ္ဘ၀အခ်ိဳးအေကြ႔မွာ ဆရာ႔ကို ေမတၱာရိပ္ျမံဳလို႔ဆုိတဲ႔အေဆာင္မွာစေတြ႔ခဲ႔တယ္။ အဲဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္႔ကို English စာလာသင္တဲ႔ ဆရာဆိုလို႔ လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ လူကပိန္ေသးေသး ၊အရပ္ကမရွည္တရွည္၊ PTU ေက်ာင္းကျပန္လာတဲ႔ အကႌ်ေလးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို စာလာသင္တယ္။ လက္မွာလည္း ၾကည္႔လိုက္ရင္ လက္စြပ္ကအျပည္႔နဲ႔ ။ စစေတြ႔ခ်င္း စကားအင္မတန္နည္းေသာဆရာနဲ႔ စကားကိုဆီလိုအေပါက္ရွာေျပာတတ္ ေသာကြ်န္ေတာ္နဲ႔ စေတြ႔တာပဲ။
တရက္ေတာ႔မွတ္မိေသးတယ္။ အဲဒီေန႔က ျမန္မာ႔ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ အကယ္ဒမီေပးပဲြလာတယ္ေလ။ ၁၀ တန္းတႏွစ္လုံး အြန္ေစာဂြ်န္ေစာကို သူမ်ားေတြေျပာလို႔ ၾကားဖူးရုံသာၾကားဖူးၿပီး တစ္ခါမွ မၾကည္႔ဘူးေတာ႔။ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ေျပာစရာ topic ေလးရခ်င္ေတာ႔ ၊ ဆရာရယ္ "သမီးကို အကယ္ဒမီေပးပြဲ ေလးေတာ႔ၾကည္႔ပါရေစ ေနာ္ "လို႔ေျပာတာေတာင္မွ ကြ်န္ေတာ႔္ဆရာက အဲဒါနင္နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ ။ ကိုယ္႔စာကိုယ္က်က္ ။ နင္အဲဒါကို သြားၾကည္႔ရင္ ငါစာမသင္ဘူး။ အေဆာင္ကိုျပန္ေတာ႔မယ္လို႔ လုပ္ေတာ႔ ။ ျပန္လာရင္ အေမအဆူခံ၇မယ္မွန္းသိေတာ႔ စာမလုပ္ခ်င္ေသာကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ အဲဒီေန႔ကလိမ္ဖယ္ လိ္မ္ဖယ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္မရေသာ စာေတြကို အသားကုန္စြတ္ေမးၿပီး ဆရာ႔ကို ေခါင္းစားလိုက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေနာ္။

၀ါးတီးမ်ား

ဆရာေရ အဲလိုနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္ ၁၀တန္းေအာင္လာခဲ႔တယ္။ ၁၀တန္းေအာင္ေတာ႔ ဂုဏ္ထူးထြက္လို႔ဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ္ဆုလာယူတဲ႔ေန႔က ကြ်န္ေတာ္႔တို႔ညီအမႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဆရာနဲ႔ only one ဆိုင္မွာ ထမင္းသြားစားၾကတယ္။

ကြ်န္ေတာ္႔ဆရာ ျပည္ပသို႔ထြက္ခြာျခင္း

အဲလိုနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ၁၀တန္းေအာင္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္က ရန္ကုန္ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္မွာတက္ ၊ ဆရာကလည္း ရန္ကုန္က construction ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ လနည္းနည္း၀င္လုပ္ေသးတယ္။ ရန္ကုန္မွာျပန္ဆုံေတာ႔လဲ ဆရာ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္႔ကို အင္တာနက္သုံးနည္းသင္ေပး၊ အားရင္ ဆရာမုန္႔ေကြ်းတာလိုက္စားနဲ႔ ။ ေနာက္သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး အဲဒီေန႔က ဆရာေၾကးအုိးလုိက္ေကြ်းရင္းနဲ႔ NTU ေၾကာင္းအေရြးခံရေၾကာင္းေျပာျပေတာ႔ ။ ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းသာသလိုလို ၀မ္းနည္းသလိုလိုနဲ႔ ။ ေကာင္းပါတယ္ ဆရာလုိ႔ပဲေျပာခဲ႔တယ္။

ေနာက္ႏွစ္လသုံးလၾကာေတာ႔ ဆရာေမြးေန႔မိုလို႔ ကြ်န္ေတာ္ နဲ႔ဆ၇ာေတြ႔ျဖစ္ၾကေသးတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဆရာႏုိင္ငံျခားသြားခါနီး ဆရာအိမ္က အလွဴ ကို၀ါးတီးသြားဖြင္႔ၿပီး ေလယာဥ္ကြင္းသြားေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ လုိက္ပို႔ျဖစ္တယ္။

အမွတ္္တရျမင္ကြင္းေလးတစ္ခု

အဲဒီႏုိင္ငံျခားထြက္တဲ႔ေန႔ကေလ ဟသၤာတက ဆရာရဲ႔ တစ္မ်ိဳးလံုး တစ္ေဆြလုံးက ဆရာ႔ကိုလိုက္ပို႔တာ တပည္႔မွတ္မိေနေသးတယ္ေလ။ ေလယာဥ္ဆိပ္အေဟာင္းေလးေတာင္ ေတာ္ေတာ္သနားဖို႔ေကာင္းသြားတယ္။ ျပည္႔က်ပ္ေနေရာ။ အဲဒီတုန္းက departure ေတြအတြက္က ျမန္မာေလဆိပ ္ အေဆာက္အဦး အသစ္ ကို မသုံးေသးပဲ။ Arrival အတြက္ပဲ ေလဆိပ္အသစ္အေဆာက္အဦးကို သုံးၾကတာေလ။
အဲဒီေန႔က ထူးထူးျခားျခား ေလယာဥ္ဆိပ္အထဲကိုမ၀င္ခင္ ၅ မိနစ္မွာ ဆရာၾကမ္းျပင္မွာ ဒူးေလးတုပ္ ထုိင္ၿပီးေတာ႔ ဆရာကိုယ္တုိင္ ဆရာ႔အမေတြကို လက္အုပ္ခ်ီကန္ေတာ႔ခဲ႔တယ္။ အဲဒီေတာ႔ ဆရာ႔အမေဘးနားမွာ ထုိင္ေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က ခ်က္ခ်င္းမတ္တက္ထရပ္လိုက္ရတာေပါ႔ဗ်ာ။ဆရာက မနက္အိပ္ရထတာ ေနာက္က်ေတာ႔ ေလဆိပ္ကို ေလာေလာ ေလာေလာနဲ႔ ထြက္လာရတာ။အဲဒါနဲ႔ သူ႔အမေတြကို သူမကန္ေတာ႔ခဲ႔ရဘူးေလ။ ေျပာရရင္ ဆရာ႔မွာ အေဖတစ္ေယာက္ပဲ၇ွိေတာ႔တယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆရာက ဆရာ႔အမေတြလက္ထဲမွာပဲ ႀကီးရတာ။ သူ႔အမေတြက သူ႔အေမေတြပဲလို႔ ဆရာကြ်န္ေတာ္႔ကို ေျပာဖူးတယ္။
အဲဒီဆရာ႔အမူအရာကို ၾကည္႔ရင္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္႔ဘာကိုယ္ ျပန္ေတြးလိုက္မိတယ္ ဆရာေရ

ဆရာရဲ႔ စိတ္ရွည္သီးခံတတ္တဲ႔ အမူအရာကို ၾကည္႔ရင္း ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ စိတ္မရွည္မွန္း ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ နားလည္သြားတယ္။

ဆရာရဲ႔ တိုးတိုးနဲ႔ညင္ညင္သာသာ ေျပာတ႔ဲဆရာ႔ေလသံကိုနားေထာင္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္စကားေျပာတဲ႔ အသံက်ယ္မွန္း ရိပ္မိလာတယ္။

ေက်းဇူးသိတတ္တဲ႔ ဆရာ ကိုၾကည္႔ၿပီး ငယ္ငယ္ကတည္းက အမကို ႏႈတ္ခမ္းတလန္ ပန္းတလန္နဲ႔ ျပန္ျပန္ေျပာတတ္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အျဖစ္ကို ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေယာင္လာတယ္ ဆရာ။

သတိရျခင္းမ်ားျဖင္႔

အင္း အဲလိုနဲ႔ ဆရာႏုိင္ငံျခားသြားေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္းရန္ကုန္မွာ တစ္ေယာက္တည္းပ်င္းက်န္ခဲ႔ တာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ucsy ေက်ာင္းေပၚက ေနေလယာဥ္ေတြျဖတ္သြားတဲ႔ အသံကို ၾကားတိုင္း ဆရာ႔ကို သတိရမိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဆရာနဲ႔ ၂ ႏွစ္ေလာက္အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားတယ္။ ၁ ႏွစ္ကို သုံးခါေလာက္ အေဆာင္ေျပာင္းေနရေသာ ကြ်န္ေတာ္႔မွာလည္း မယ္မယ္ရရလိပ္စာရယ္လို႔ ေပးစရာမရွိဘူး။

ျပန္ဆုံျခင္း

ကြ်န္ေတာ္ တတိယႏွစ္မွာ internet ျပန္သုံးျဖစ္တယ္ ဆရာ။ ဆရာ႔ email ကိုမသိေတာ႔တာနဲ႔ ဆရာ႔အကို အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေမးေတာ႔ ဆရာ email address ကြ်န္ေတာ္ရခဲ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း မသုံးတတ္ သုံးတတ္နဲ႔ invite လုပ္လိုက္တာ ဆ၇ာနဲ႔အဆက္အသြယ္ျပန္ရတယ္ေလ။
ဆရာက ကြ်န္ေတာ္႔ကို ဒီအတိုင္းအျပစ္တင္ပါေလေရာ
"ငါပို႔တဲ႔စာေတြကို နင္ကဘာလို႔အေၾကာင္းမျပန္တာလဲ ? ၊ အင္းစိန္ကို ပို႔တာ စာ၂ ေစာင္ေလာက္ရွိၿပီ mail လဲလုံး၀မစစ္ဘူးေနာ္ ၊ နင္ bf ေတြရေနၿပီလား ? ဒီကို လာမယ္႔နင္႔အစီအစဥ္ကေကာ ဘယ္လိုလဲ ? theinge English စာေကာင္းေအာင္လုပ္ရမယ္တဲ႔ ၊ communication မေကာင္းရင္ နင္ဘယ္ေလာက္တတ္ တတ္ ဒီမွာအလကားပဲ သုံးလို႔မရဘူး ။ နင္႔အမေကာဘာေတြလုပ္ေနလဲ "

ဆရာစိတ္ဆုိးဆုိးနဲ႔ ပို႔လုိက္တဲ႔ ပထမဆုံး mail ကိုရေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ လည္းစိတ္ထဲကေန ျပန္ေျပာလိုက္မိတယ္။
"ဆရာရယ္ အဲဒီအင္းစိန္အိမ္ကေလ သမီးေနရတာ အဆင္မေျပလို႔ သူတို႔နဲ႔စကားမ်ားၿပီး ေနာက္လွည္တန္းအေဆာင္ကုိ ေျပာင္းလာတာေလ၊ သမီးဆရာ႔ဆီက စာတစ္ေစာင္တေလမွ အင္းစိန္အိမ္ကေန ျပန္မရခဲ႔ပါဘူး ၊ mail ကေတာ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ မီးအေျခအေနနဲ႔ အင္တာနက္အေျခအေနကို ၾကည္႔ရင္ နားလည္ႏုိင္ပါတယ္ ဆရာ၊ သမီးလည္း မနက္ဆို first year & second year မွာ ucsy တက္ညက်ေတာ႔လည္း က်ဴရွင္တက္နဲ႔ အားကို မအားရတာပါ ဆရာရယ္။ ဆရာ႔ကို အၿမဲသတိရပါတယ္။ " လုိ႔ေပါ႔

ဆရာ႔ဓာတ္ပုံအမွတ္တရ

ဒါနဲ႔ online ကိုမွန္မွန္ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ျဖစ္လာတယ။္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ဆုိေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းမွာ စိတ္ဓာတ္ေတြက်ေနတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးရင္ ငါဘာလုပ္မလဲဆိုၿပီး ကိုယ္႔ဘာသာကို္ယ္ ေတြးေလ ကိုယ္႔ေက်ာင္းကို ကို္ယ္စိတ္ျပတ္ေလ။ ေက်ာင္းေျပးေလပဲ။ Online ကိုေတာ႔ မွန္မွန္တက္ျဖစ္လာတယ။္ အားရင္ American library မွာ English စာလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားၿပီး English speaking တက္တယ္။ ေက်ာင္းက စာေတြကို ေတာ္ေတာ္ပစ္ထားခဲ႔တယ္၊ ၾကည္႔ကို မၾကည္႔တာ။ က်ဴရွင္ေတာ႔မွန္မွန္တက္ျဖစ္တယ္ေလ။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ဆိုေတာ႔ ပဲကလည္းနည္းနည္းမ်ားလာတာေပါ႔။
ကြ်န္ေတာ္ online ေရာက္ရင္ ဆရာရုိက္ထားတဲ႔ဓာတ္ပုံေတြအၿမဲေတာင္းၾကည္႔တယ္။ အေပၚက ဆရာ႔ဓာတ္ပုံက ကြ်န္ေတာ္ third year တုန္းကဆရာ႔ဆီကေတာင္းထားတာေလ။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ဒီဘေလာ႔နဲ႔အတူူ ဆရာ႔ကို ရီစရာတစ္ခုေျပာျပမယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ second year တုန္းကကြ်န္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း ျပည္႔ျဖိဴးရယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ ။ စာကေလးရယ္ ၊ စာဂ်ပိုးရယ္ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ အတူတူထုိင္ျဖစ္တယ္။ ပထမႏွစ္ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးတန္းကေနၿပီး လက္ေရြးစင္အျဖစ္ ဒုတိယႏွစ္မွာ ေခ်ာေတာေငါ႔ၿပီးေတာ႔ A တန္းကိုေရာက္လာတဲ႔ သူေတြေပါ႔ ။ third year က်ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ကြဲသြားတယ္။ ျပည္႔ျဖိဳးနဲ႔ စာဂ်ပိုးက roll ျမင္႔သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ စာကေလးက ဒုံ၇င္းဒုံ၇င္း ။ third year က်ေတာ႔ ခုံေနရာေတြလည္း အဆင္ေျပတာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြတစ္စု အရင္လိုအတူတူမထုိင္ျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းကစတာပဲ ။ ကြ်န္ေတာ္႔ကို second year က A တန္းကသယ္ရင္းေတြက လာလာေမးတယ္။ ဘာလို႔ ကိုၿပည္႔ျဖိဳးနဲမထုိင္တာလဲ တဲ႔ ။ အဲဒါနဲ႔ ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုယ္ ဓာတ္က်တဲ႔ေနရာမွာ ကိုယ္ထုိင္တာပါပဲ ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ ကြ်န္ေတာ္ ကေမးေတာ႔ ။ ကြ်န္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းက "ေအာ္ မသိပါဘူးဗ်ာ။ ကိုၿပည္႔ျဖိဳးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ထင္ေနတာလို႔ေျပာခဲ႔တယ္။ "။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္တိုသြားတယ္ ။ ဟာဗ်ာ ဘုန္းၾကီးအမႈရြာပတ္ပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထုိင္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေလးေကာင္က နယ္ကေလ။ ကြ်န္ေတာ္က ျပည္က။ ျပည္႔ျဖိဳးက မုဒုံက ၊ ဂ်ပ္ိုးက ေရးက သူတို႔႕ ကမြန္မ်ိဳးေတြေလ။ စာကေလးကေက်ာင္းနဲ႔ နည္းတဲ႔ ရန္ကုန္ေတာက ။ သယ္ရင္း ၄ ေကာင္စလုံးက ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းရွိတယ္ ။အစအေနာက္လဲသန္ၾကတယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ ထားပါေတာ႔ အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း အျမင္ကတ္ကတ္နဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ။ ငါ႔အဲေလာက္ေတာ႔ ေျပာခ်င္အုုံးဆုိၿပီး ။ Gmail ထဲကဆရာ႔ပုံေတြကို print သြားထုတ္ျပီးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ႔ wallet ထဲထည္႔ထားလိုက္တယ္။ ဆရာေရ ခြင္႔လႊတ္ေနာ္။ အဲဒီထဲက အဲဒီရန္ေအးသြားတာပဲ ေပ်ာ္လိုက္တာ ။ ဆရာကေတာ႔ မသိရွာဘူး၊ အဟိ။

အလည္ျပန္ျခင္းတစ္ေခါက္

ဆရာေရ ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္online တက္လာတဲ႔ တေန႔ ဆရာကကြ်န္ေတာ္႔ကို chat ထဲကလွမ္းေျပာတယ္။ ဒီ project စာတမ္းေလးၿပီးရင္ အလည္ျပန္လာမယ္တဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာ Project ကို ႏွစ္ခါျပန္လုပ္လိုက္ရသလိုပဲ။ အဲဒီတုန္းက ဆရာေျပာတဲ႔အခ်ိန္ထက္ေနာက္က်ၿပီးမွ ဆရာရန္ကုန္ကိုျပန္ေရာက္လာတယ္။
ဆရာမျပန္လာခင္တရက္ ဆရာ႔အကိုရယ္ ဆရာရယ္ ဆီကေန ကြ်န္ေတာ္ ဖုန္းရတယ္။ ဆရာ႔အကို က ကြ်န္ေတာ္႔ကို အလွဴလာဖုိ႔ဖိတ္တယ္။ တပည္႔က လည္းအဲလို ၀ါးတီးေမွ်ာ္ေနတာဆိုေတာ႔ အေတာ္ပဲျဖစ္သြားတယ္။ ဆရာက ဖုန္းဆက္ေတာ႔ theinge "နင္ဘာလိုခ်င္လဲတဲ႔ ၊ ငါျပန္လာမယ္ တဲ႔ "။ အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဆရာသာေအးေအးေဆးေဆးျပန္လာခဲ႔ပါဆရာရယ္ သမီးဒီမွာ ဘာမွမလုိပါဘူး ။ အဲဒါနဲ႔ "ဆရာျပန္လာမယ္႔ အခ်ိန္ကို ေျပာအုံးေလ၊ သမီးလာႀကိဳေပးမယ္လို႔ " ဆရာ႔႔ ကို ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ႔တယ္။ အဲဒီေတာ႔ ဆရာက "ေအးပါ။ နင္လာမၾကိဳပါနဲ႔ ။ အိမ္ကလူေတြသူ႔ဘာသာသူ လာၾကိဳလိမ္႔မယ္တဲ႔ " ။ အဲဒါနဲ႔ ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါဆုိလည္း ျပီးတာပါပဲဆရာ၇ယ္လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။

ေနာက္ေတာ႔လည္း ဆရာတကယ္ေရာက္လာတဲ႔ေန႔ က မေနႏုိင္ပါဘူး။ဆရာ႔ကို ကြ်န္ေတာ္သြားၾကိဳခဲ႔တယ္။ ေဘာင္းဘီ ပြပြအရွည္ၾကီး၀တ္ၿပီးျပန္လာတဲ႔ဆရာကို ျမင္ေတာ႔ မ်က္စိထဲမွာ ကန္႔လန္႔ျဖစ္သြားတယ္။ ဆရာရယ္ အဲဒီတုန္းက သမီးစိတ္ထဲက ေနဆရာ႔ကို "ဆရာရယ္ လူကပိန္ပိန္ ၀တ္လာတာက ေဘာင္းဘီက ပြပြၾကီး အသားကညိဳညိဳ ဆံပင္ကလည္း ေထာင္ထားေသးတယ္ေနာ္ ၾကည္႔ရဆုိးလုိက္တာဗ်ာ။ "
ေနာက္ေန႔ၾကေတာ႔ ဆရာ႔အလွဴကို ဧည္႔သည္ၾကီးလုပ္ၿပီး တစ္ေယာက္ထဲသြားစားတယ္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ႔ ဆရာ႔တူေလးအတြက္ Poly ေက်ာင္းကို ျမိဳ႔ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သြားစုံစမ္းၾကတယ္။ အဲဒီေန႔ကမွ ရီရတာဗ်ာ။ ကြွ်န္ေတာ္က skirt ေလး၀တ္လို႔ ၊ စလုံးကခုမွျပန္လာတဲ႔ ဆရာက ပုဆိုးေလးနဲ႔ေလ ျပီးေတာ႔ ၇န္ကုန္က ၄၅ဘတ္စကားထဲမွာ ဆရာေခြ်းစီးေတြက်ၿပီး ဒုကၡေတြေရာက္ေနတာဆရာရယ္။ ေန႔တိုင္းစီးေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အဖုိ႔ေတာ႔ ဘာမွမထူးဆန္းေနေပမဲ႔ ။ဆရာကိုၾကည္႔ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ရီခ်င္လာတယ္။ မနည္းထိန္းထားလိုက္ၿပီး "ဟုတ္ပဆရာရယ္ ဒီမွာ ရာသီဥတုကတအားပုူတယ္ လို႔ပဲေျပာလိုက္ရတယ္။ "
အဲဒီဆရာ႔အလွဴေန႔ကကြ်န္ေတာ္မွတ္မိေသးတယ္။ ဆ၇ာ႔အလွဴကအျပန္ ဆရာကြ်န္ေတာ္႔ကုိ လမ္းမေပၚကိုလုိက္ပို႔ေတာ႔ "ဆရာရယ္ ကြ်န္ေတာ္စလုံးမွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ခ်င္တယ္ လို႔ ေျပာေတာ႔" ကြ်န္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းအဆူခံရတယ္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းေတာင္အားငယ္သြားတယ္။ ေနာက္မွ စလုံးေရာက္မွ အလုပ္လုပ္ရင္းေက်ာင္းတစ္ဖက္ နဲ႔မိဘကလည္း သိပ္မတတ္ႏိုင္တဲ႔ ေက်ာင္းသားေလးေတြကုိေတြ႔ေတာ႔ third year တုန္းက ဆရာဆူတာေတြကို သတိရလာတယ္။ ဆ၇ာ႔ေစတနာေတြကို ကြ်န္ေတာ္နားလည္သြားတယ္ဆရာ

အမွန္တကယ္ကကြ်န္ေတာေရးတာေတြနည္းနည္းမ်ားသြားၿပီ အမွန္တကယ္က ဆရာ႔ေမြးေန႔မိုလို႔ ဆရာ႔ကို သတိတရနဲ႔ ဒီပို႔စ္ကုိတင္ျဖစ္တာပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုဆရာကကြ်န္ေတာ္တို႔ကို အရမ္းလိုလိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကကြ်န္ေတာ္႔ဆရာ ဆိုၿပီးတအားႏွိပ္စက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ၁၀ တန္းတုန္းကဆို ဆရာကကြ်န္ေတာ႔္ေဘးမွာညတုိင္း အနည္းဆုံး၂နာရီမွ ၃နာရီခြဲ ၄ နာရီေလာက္စာကူလုပ္ေပးရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ဆရာက စာသင္တဲ႔ေနရာမွာ ေတာ္ေတာ္စိတ္ရွည္တယ္။ သည္းလည္းသည္းခံတယ္။ တပည္႔အေပၚလည္းေစတနာထားသင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔လို ငတုံး၊ ငဂ်ီကိုလည္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ဆရာစာသင္ႏုိင္တယ္။ ေတာ္ရုံတန္ရုံေဒါသမထြက္လြယ္ဘူး။ အမွန္ေျပာရရင္ ဒီေန႔ထိကြ်န္ေတာ္႔ဆရာေဒါသအရမ္းထြက္တာမျမင္ဘူးဘူး။ ေက်ာင္းၿပီးေတာ႔လည္းေက်ာင္းၿပီးတဲ႔အေလ်ာက္ ဆရာလည္းအနားမေနရဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းလာတက္တတည္းက ဘယ္ကိစၥကေတာ႔ျဖင္႔ ဘယ္လိုအဆင္မေျပဘူးဆရာ၊ သမီးအကူအညီလိုေနလို႔ဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ္မလုပ္တတ္တဲ႔ မလုပ္ႏို္င္တဲ႔ကိစၥေတြ ဆရာ႔ကိုနားပူနာဆာအၿမဲတမ္းလုပ္ၿပီးေျပာေလ႔၇ွိတယ္။

ဆရာကအမွန္အတိိုင္းေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္႔အကိုလိုပဲ တစ္ခါတစ္ခါ အိမ္မွာကြ်န္ေတာ္တို႔ညီမေတြရန္ျဖစ္ရင္ေတာင္မွ သူကကြ်န္ေတာ္ဘက္ကေတာ႔ မပါပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္႔အေမနဲ႔ အမဘက္ကေနၿပီးလိုက္ေျပာေပးတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ ဆရာရယ္ ကြွ်န္ေတာ္႔အမရယ္က ၄ ႏွစ္ၾကီး၄ႏွစ္ငယ္ေတြရယ္။ ကြ်န္ေတာ္္က အငယ္ဆုံးနဲ႔ အေခ်ာဆုံး အသက္က ၂၂ႏွစ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္႔အမက ၂၆ ႏွစ္၊ ဆရာက အသက္ ၃၀ႏွစ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဒီစင္ကာပူကို စၿပီးလာမယ္ဆိုေတာ႔လည္းဆရာပဲ အစစအရာရာ ကူညီခဲ႔တာပါ။ အလုပ္ေလွ်ာက္ဖို႔လိုတာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆရာ႔ဆီကအကူအညီယူခဲ႔တယ္။ တစ္ျခားကြ်န္ေတာ္႔ ဘ၀မွာအခက္အခဲျပသာနာေတြေတြ႔တိုင္း ဆရာနဲ႔ပဲကြ်န္ေတာ္ေျပာျဖစ္ခဲ႔တယ္။

စင္ကာပူႏွင္႔ကြ်န္ေတာ္

ကြ်န္ေတာ္ဒီကိုပထမအလုပ္စရွာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္္႔အမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္ထဲလာခဲ႔တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္႔အမက ပထမတစ္လထဲနဲ႕ တင္အလုပ္ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကပထမတစ္လမွာတင္ အလုပ္မရဘူး။ အဲဒါနဲ႔ တင္မကေသးဘူး extension တုိးတာလည္း reject ထိတယ္ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္လည္း တအားစိတ္ဓာတ္က်ေနတာ။ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အသိတစ္ေယာက္ကေျပာလို႔ PR card နဲ႔ သြားတိုးရင္ ရတယ္လို႔ေျပာတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္းကြ်န္ေတာ္႔ဆရာ PR card ကိုယူၿပီးသြားတာေပါ႔ ။ ဟိုက်ေတာ႔ ICA ကေမးတယ္ ဘာေတာ္လဲတဲ႔ ။ ကြ်န္ေတာ္ကဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး။ ေဘးနားက အဲဒီ ICA မွာပဲစီေနတဲ႔ ျမန္မာအကိုၾကီးတစ္ေယာက္က ေျပာေပးတယ္ အဲဒါသူ႔ bf တဲ႔။ အဲဒီေတာ႔ ICA staffကျပန္ ေျပာတယ္ အလို bf ဆိုရင္ လာတိုးလို႔မရဘူးတဲ႔။
ကြ်န္ေတာ္လည္းအဲဒီေန႔ကအဲဒီေန႔က အလိုေျပာလိုက္တာ ငိုခ်င္ေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ေတာ္ေတာ္ရယ္ခ်င္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ဆ၇ာ႔ကို အဲဒီ PR card ျပန္ေပးၿပီးေတာ႔ Peninsula ကုိုျပန္သြားၾကတယ္။ Peninsula ေရာက္ေတာ႔ ICA မွာေတြ႕ခဲ႔တဲ႔ အမႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အဲဒီအကိုတစ္ေယာက္က မေလးသြားၿပီးစေတးေရွာင္ၿပီး ျပန္၀င္လာမယ္လို႔လုုပ္ၾကတယ္။ ကြွ်န္ေတာ္္လည္း ျပန္တာထက္စာရင္ ခန စေတးေရွာင္ၿပီးျပန္၀င္လာရင္ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ အဲဒီ ICA သြားတဲ႔မနက္မွာပဲ interview လာဖို႔ေခၚတဲ႔ဖုန္းကရထားတယ္ေလ။ အဲဒီေတာ႔စိတ္ကဘယ္လုိ စဥ္းစားလဲဆိုေတာ႔ အိမ္ျပန္ရင္ေတာ႔လည္း ပိုက္ဆံတအားကုန္မယ္ေပါ႔ေလ။ မေလးမွာ၁ပတ္ေလာက္သြားစေတးးေ၇ွာင္ၿပီး ျပန္လာလို႔၇ရင္လဲ ေကာင္းမယ္ေပါ႔ေလ။ အမွန္တကယ္က ကြ်န္ေတာ္ေတြးအား တအားမွားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္သြားမယ္ဆိုေတာ႔အမက ရန္ကုန္ကိုပဲျပန္ပါလို႔ေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကြ်န္ေတာ္႔အမေျပာတာကိုနားမေထာင္ခဲ႔ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အမက ေျပာလို႔မရတဲ႔အဆုံး ဆရာ႔ကို ဖုန္းဆက္ၿပီးေခၚတယ္။ ဆရာလဲရုံးဆင္းတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာပါေလေရာ။ သြားခ်င္ေနတဲ႔ကြ်န္ေတာ္လဲ ငိုၾကီးခ်က္မနဲ႔ေျပာတာေပါ႔ေနာ္။ အဲတုန္းက ဆရာကြ်န္ေတာ္႔ကို ေခ်ာက္ၿပီးတစ္မ်ိဳး ေခ်ာ႔ၿပီးတစ္မ်ိဳးအမ်ိဳးမ်ိဳး ကြွ်န္ေတာ္႔ကိုေျပာတယ္။ ေနာက္ဆုံးေျပာမရတဲ႔အဆုံး "နင္႔အမ စင္ကာပူကိုၿပန္လာဖို႔မေခၚရင္ ငါျပန္လာေခၚမယ္သိလား theinge" ဆိုၿပီးဆရာက ကြ်န္ေတာ္႔ကို စိတ္မရွည္တဲ႔အသံ ရယ္။ စိတ္ပူေနတဲ႔အသံေတြရယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔အမ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ေလးေလးက မသြားပါနဲ႔လို႔ ေျပာတဲ႔အသံေတြရယ္။ နဲ႔ေနာက္ဆုံးကြ်န္ေတာ္ မေလးကို စေတးမေရွာင္ျဖစ္ ခဲ႔ပါဘူ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီေန႔ကဆရာအေျပာေကာင္းလို႔ ကြ်န္ေတာ္ မသြားျဖစ္တာပါ။ ေနာက္ေတာ႔ ဆရာနဲ႔မႀကီးကို ႀကိတ္ၿပီးစိတ္ထဲကေက်းဇူးတင္ေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ရေတာ႔ မေလးကို သုံးရက္သြားအလုပ္လုပ္ရပါေလေရာ။ ေဘးနားမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရုံးးက senior engineer ေယာက်္ားရင္႔မာၾကီးတစ္ေယာက္လုံးပါတာေတာင္မွ မေလးမွာ သြားရလာရတာ အရမ္းသတိထားရတယ္။ မေလးမွာတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ရုံးက engineer ေတြလည္း project လုပ္ၿပီး boss မလာမခ်င္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ အျပင္မထြက္ရဘူးေလ။လုံုၿခံဳေရးစိတ္မခ်ရလို႔။ ကြ်န္ေတာ္႔ဘ၀မွာ သံေယာဇဥ္အရွိဆုံးက ေဖေဖ ၊ ေမေမ ၊ မႀကီး ၿပီးရင္ ဆရာပဲထင္တယ္။
အရာရာတိုင္းအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ။ ကြ်န္ေတာ္အမွားတစ္ခုလုပ္တုိင္းေဘးနားက ျပသာနာတစ္ခုခ်င္းဆီကုိ အေသးစိတ္ လိုက္ေျဖရွင္းေပးတဲ႔ ဆရာရဲ႔ idea ေတြကို ကြ်န္ေတာ္႔ဘ၀မွာ အၿမဲလိုအပ္ေနဆဲပါဆရာ။

ေလးစားလွ်က္
သဲသဲ